Η βάπτιση, ένα από τα επτά μυστήρια της Εκκλησίας μας, αποτελεί βασική προϋπόθεση για κάθε νέα ζωή που έρχεται στον κόσμο.
Το Μυστήριο του Βαπτίσματος αποτελεί την είσοδο του ανθρώπου στην Εκκλησία. Με το βάπτισμα το νήπιο αποκαθαίρεται από το προπατορικό και κάθε προσωπικό αμάρτημα μέσω του νερού, το οποίο συμβολίζει το αίμα του Ιησού Χριστού. Η βύθιση στο νερό συμβολίζει την είσοδο του πιστού στην Εκκλησία.
Στα πρώτα χριστιανικά χρόνια κοινή πρακτική ήταν η βάπτιση σε ώριμη ηλικία, αφού προηγουμένως γινόταν η κατήχηση, η διδασκαλία δηλαδή των αρχών της χριστιανικής πίστης. Αργότερα, λόγω του μεγάλου ποσοστού παιδικής θνησιμότητας, υιοθετήθηκε ο νηπιοβαπτισμός και αντί του βαπτιζόμενου βρέφους στην ομολογία πίστης προβαίνει ο νονός, συμβολή του οποίου είναι η ύστερη κατήχηση του νέου μέλους της Εκκλησίας.
Ουσιαστικά πρόκειται για μια απαραίτητη θρησκευτική τελετή που συνδυάζει την είσοδο του παιδιού στους κόλπους της εκκλησίας με την λεγόμενη επίσημη ονοματοδοσία.
Όπως σε πολλές στιγμές της ζωής μας, έτσι και σε αυτή την εξίσου ξεχωριστή μέρα, κρίνεται απαραίτητο να ακολουθήσουμε ή να υιοθετήσουμε κάποια από τα πατροπαράδοτα ήθη και έθιμα που περνούν από γενιά σε γενιά και μένουν αναλλοίωτα στο χρόνο.
