Στην Λέσβο τον πρώτο λόγο στην επιλογή του ονόματος του παιδιού είχε ο πατέρας. Αν όμως ζητούσαν από κάποιον να βαφτίσει το μωρό, τότε αυτός/ή μπορούσε να ζητήσει να επιλέξει το όνομα. Συνήθως πρώτα δίνονταν τα ονόματα των γονέων του άντρα και μετά των γονέων της γυναίκας. Η/Ο νονά/νονός του μωρού μπορούσε να τάξει περιουσιακά στοιχεία στο μωρό.
Τα καλέσματα για τη βάφτιση γίνονταν με κουφέτα, τα οποία έβαζαν σ’ ένα κουτάκι και τα μοίραζε η μητέρα ή κάποια συγγενής. Συνήθως, εκτός από τους στενούς συγγενείς, καλούσαν και αυτούς που είχαν πάει δώρο στο μωρό κατά τη γέννησή του.
Το λεγενομήρικο
Τα πιο παλιά χρόνια η βάφτιση γινόταν στο σπίτι σε κολυμβήθρα που έφερναν από την εκκλησία. Αργότερα, όταν η βάφτιση άρχισε να γίνεται στην εκκλησία, η μητέρα πήγαινε το νερό της βάφτισης Σε ένα λεγενομήρικo (Λαγήνι) έβαζε το ζεστό νερό και το κρύο σε μια στάμνα. Όταν έριχνε το νερό μέσα στο λεγενομήρικο, δεν έπρεπε να διακόψει τη ροή του, γιατί, αν υπήρχε διακοπή, το παιδί θα γινόταν βραδύγλωσσο.
Η Αγία ζώνη
Το λάδι της βάφτισης το πήγαινε η νονά μαζί με τα ρούχα του μωρού, τα οποία έφτιαχνε η ίδια. Μαζί με τα ρούχα του μωρού η νονά έφτιαχνε και το φυλαχτό, την «Αγία Ζώνη». Το φυλαχτό αυτό, κόκκινη και άσπρη κλωστή πλεγμένη μαζί, το φορούσε ο παπάς γύρω από το λαιμό του μωρού μετά τη βάφτιση. Ήταν απαραίτητο το φυλαχτό αυτό να μείνει πάνω στο μωρό για σαράντα μέρες, ένα έθιμο που διατηρείται μέχρι και σήμερα..
Το ανεβόλι
Υποχρέωση της νονάς ήταν να φτιάξει ή ν’ αγοράσει ένα ύφασμα, το λεγόμενο ανεβόλι, το οποίο κατά τη διάρκεια της βάφτισης το είχε ριγμένο πάνω στους ώμους της. Το ύφασμα αυτό συμβολίζεται η εύκολη και ομαλή μετάβαση του η νονά στον άλλο κόσμο ή η κοινή πορεία της η νονά και το μωρό, καθώς γίνεται η πνευματική μητέρα του, ή ακόμη και την ομαλή πορεία του παιδιού στη ζωή. Το ύφασμα αυτό μετά το βάπτισμα δόθηκε τη μητέρα για να κάνει ένα φόρεμα.
Μετά το μυστήριο και πριν η νονά παραδώσει το μωρό στη μητέρα, η μητέρα έκανε μετάνοιες στη νονά και στη συνέχεια έπαιρνε το μωρό. Στην εκκλησία και μετά το τέλος του μυστηρίου της βάφτισης η νονά πετούσε πίσω της κέρματα τα οποία μάζευαν τα παιδιά.
Πρέπει να σημειωθεί ότι δεν κούρευαν το παιδί από τη γέννηση του έως τη βάπτισή του ούτε του έκοβαν τα νύχια. Ήταν ο παπάς αυτός που θα έκοβε τα πρώτατσιλίτικα (της κοιλιάς) μαλλιά και νύχια μετά τη βάφτιση.
Με την ολοκλήρωση του μυστηρίου, οι στενοί συγγενείς πήγαιναν στο σπίτι για κέρασμα. Αν οι γονείς του μωρού ήταν σε καλή οικονομική κατάσταση, ακολουθούσε γλέντι με μουσική.
Το πρώτο μπάνιο του μωρού μετά τη βάπτισή του γινόταν στις 3 μέρες. Η νονά έπλενε τα ρούχα του μωρού και το νερό αυτό έπρεπε να το ρίξει κάπου όπου δεν υπήρχε πιθανότητα να πατηθεί. Τα πολύ παλιά χρόνια το πήγαιναν και το έριχναν στον περίβολο της εκκλησίας, συνήθως στις τριανταφυλλιές ή πίσω από το άγιο βήμα.
Τα πολύ παλιά χρόνια το πήγαιναν και το έριχναν στον περίβολο της εκκλησίας, συνήθως στις τριανταφυλλιές ή πίσω από το άγιο βήμα.